“Acı duyabiliyorsan, canlısın.
Başkalarının acısını duyabiliyorsan, insansın.”
Beş yıl yapılan bir anketten söz ediliyor.
On binlerce insanla yapılmış.
Soru şu: İnsanları en mutlu eden aktivite nedir.
Listenin zirvesinde sevişme var.
Onu takip eden ise konser, tiyatro ve spor.
Gülmek, uyumak, sevdiklerinle vakit geçirmek.
Evcil hayvanlarla oynamak.
Yapılan ankette bu eylemler kişileri mutlu ediyormuş.
Bu yazılanları yaşayabilsek biz de mutlu oluruz.
Ancak mutluluk veren eylemler bizden çok uzakta.
Bize bi tek uyan; sevişmek....onu DA
Taciz etmek, zorla ırza geçmek olarak biliriz.
Bizi mutlu eden şey ne?
Yemek bulup yiyebilmek...
Listenin başından itibaren sayılan bu etkinlikler.
Bizlerin unuttuğu şeyler.
Bizim tek derdimiz. Açlığımız.
İnsanlar kazançlarıyla karnını doyuramıyor.
Nasıl mutlu olsunlar.
Bizler zor olanı, birlikte üzülmeyi çok iyi biliriz.
Maden faciaları. Otel yangınları.
Suçsuz insanların tutuklanması.
Geçim zorlukları...
Bütün bunlar bizim kaderimiz olmuştur.
Bizim mutluluğumuz
Birlikte hüzün duyarak acılarımızı paylaşmaktır.
