Unutma; insan çoğu zaman dünyanın hakimi, bazen de küçük bir kalbin esiridir.” Mevlana
Yaşamımızda iyi şeyler oldu mu? Seviniriz.
Kötü ya da olumsuz bir şeyler oldu mu? Üzülüyoruz.
Sevindiğimiz olaylara bir neden aramayız.
Ama bizi üzen, sıkıntıya sokan olaylara nedenler ararız.
Arar, bulur ve o üzüntüyü çoğaltırız.
İnsan sevilirse mutlu olur.
Sevildiği için sevinir.
Sevilmezse mutsuz olur ve üzülür.
Atalarımız: “Gönülsüz yenen aş, ya karın ağrıtır ya baş”
Sözünü boşa söylememişler.
Sevginin olmadığı yerde huzur da olmaz.
Sevgi, yalan sözlerle sağlanamaz.
Sevgiyi: Ne para ile, ne zorlama ile kazanabilirsin.
Sevgide, dış güzellik önce dikkatini çeker.
Zamanla tanımaya başladıkça o insandan soğuyabilirsin.
Karşındaki insanın gözleri ışıldıyorsa sevgi vardır.
Paylaşmak sevgi kaynaklıdır.
Ancak birbirimizi severek, yardım ederek hayatı daha kolay ve yaşanır kılabiliriz. Birleşirsek çoğalırız. Ayrışırsak yok oluruz.
Şimdi en büyük sevgi olan: Vatan sevgisinde birleşerek çoğaltabiliriz.
“Sen-Ben” Yok artık.
Biz olma zamanı.
Unutma! Karşılık beklenmeyen tek sevgi vatan sevgisidir.
