Yunan mitolojisinde Prometheus ateşi çalıp insanlara veren Olympos Tanrılarından intikam almak isteyen bir tanrıdır. Olympos Tanrıları kuvvetli ve kudretlidir; Prometheus ise akıllı, yaratıcı ve zekidir. O, her şeyden önce insan dostu olarak Zeus’un karşısındadır. Efsaneye göre Zeus, itaat etmediği için Prometheus’a çok kızıp, onun balçıktan var ettiği ve sevip değer verdiği insanları cezalandırır. Önce insanlar kolayca bulamasın diye bütün besinleri toprağa gömdürür. Sonra en önemli silah olan “Bilgi Ateşini” de onlardan saklar. Çünkü insanların, kendine karşı ayaklanmalarından ödü kopuyordur. Ancak Prometheus, ağır bir suç olduğunu bile bile, bu bilgi ateşini çalıp insanlara götürür. Baş tanrı Zeus bunları öğrenince çıldırır ve Prometheus’a korkunç bir ceza verir. Onu Kafkas Dağları'nda büyük bir kayaya zincirletir. Her gün bir kartal gönderir, Prometheus’un karaciğerini yedirir. Gece olunca karaciğeri yeniden oluşturur ve yenilenen karaciğer de tekrar kartalın ertesi günkü yemeği olur. Bu bitmeyen bir işkencedir. Bir gün Herakles (Herkül) çıkagelip Prometheus'u kurtarır. Mitolojideki her olayın, yaşadığımız zamanda bir karşılığı olduğu gibi bu olayın çağımızdaki karşılığı; insanlığın özgürlük için, umudunu yitirmeden, sonuna kadar mücadele etmesi gerektiğidir… (*)
Prometheus, Titanların çocuğudur. Bu büyük kahramanın hüzünlü öyküsü Vikipedia'da şöyle anlatılıyor: “Prometheus, kardeşleri gibi, tanrısal düzene kafa tutmuş, karşı çıkmış ne var ki öteki kardeşlerinden farklı olarak sonunda insanoğlunu yaratarak ve onlara ateşi vererek bu düzeni değiştirmeyi başarmıştır.” Mustafa Kemal de ateşi çalmış, “Dörtnala gelip Uzak Asya'dan Akdeniz'e bir kısrak başı gibi uzanan bu memleket”in çocuklarına hediye etmişti. Toplu iğne fabrikası bile olmayan, Din-Tarım imparatorluğu kalıntısından onurlu bir ulus yaratmış, bu topraklarda yaşayan insanlar kulluktan yurttaşlığa terfi etmişlerdi. Bizler gelecek kuşaklar olarak o ateşi koruyamadık, bizden ateşimizi çaldılar. Ve günümüzde o ateşi tekrar elde etmeye çalışanlar yüksek bir kayaya bağlanıp karaciğerleri kartallara yem ediliyor. Ancak bilinmelidir ki, ezilen halkların Prometheus’ları asla bitmez…
(*) Ethem Gönenç, Prometheus Efsanesi, “aydınlık.com.tr”