Siyaset dilinde “gergedanlaşma” diye bir deyim var. Bağışıklık kazanıp totaliter eğilimlerin boyunduruğuna giren, tek tipleşen, güce tapan ve kötülüğün peşine takılanlar “gergedanlaşan insanlar” olarak betimleniyor. Sözcük klasikler arasına girmeyi başaran Romanyalı yazar Eugene Ionesco’nun meşhur “Gergedanlar oyunu” ile literatüre kazandırılmış. Oyun bir taşra kasabasının meydanından bir gergedanın homurtularla koşarak geçmesiyle başlar. Gergedan ters yönden gelip yeniden bütün hışmıyla geçtiğinde kasabalılar gergedana karşı bir önlem almak yerine onun türü hakkında konuşmayı seçer. Günler geçtikçe kasabadaki gergedan sayısı artar, kasabalılar yavaş yavaş gergedana dönüşmeye başlar. Artık herkes gergedanlaşmadan payını alacaktır. Gergedana dönüşenler sokaklarda önüne çıkanı ezerek, homurtularla ve inlemelerle kendilerince marşlar söyleyerek gergedan olmayanları yok etmektedir. Geriye sürüye katılmayıp direnen sadece oyunun kahramanı Berenger kalır ve gergedanlaşmaya karşı insan kalmayı sonuna kadar sürdüreceğini haykırır…
Ionesco’nun, Gergedan’ı, Fransız halkının faşizme ve Alman işgaline yeterince tepki göstermemesine duyduğu kızgınlık nedeniyle yazdığı söylenir. “Gergedanlaşma” sözcüğü tepkisizlik, vurdumduymazlık, güvensizlik, sıkışmışlık halleriyle eşdeğer olarak anılmaktadır.  Günümüzde ise bütün bir dünya, toplumlar, özellikle de ülkemiz hızla bir gergedanlaşma tehlikesiyle karşı karşıya. Güce tapan, gücün yanında konumlanan, neye inandırılmak isteniyorsa ona inanmaya hazır milyonlar söz konusu. Servis edilen yalanlar, anlatılan masallar, manipüle edilen yığınlar her yanı sarmış durumda. Kötülüğün sıradanlaştığı, örgütlü kötülüğün kol gezdiği bu zifiri karanlık iklimde güce tapan, tek adam diktatörlüklerinin etrafında kümelenen yığınlar aklın, bilimin rafa kaldırıldığı bir ortamda gergedanlaşmanın peşine takılmış alkış tutuyor. Gerçekten yardım isteyenlerin sesi gergedan böğürtüsünün içinde kayboluyor. Kaos yoğun olarak sürerken her şeye karşın teslim olmayan ve insan kalanlar da var. Ve bu dünya dönmeye devam ediyorsa eğer o insan kalanlar yüzündendir… 
Not: Bu yazıda İbrahim Varlı’nın Bir Gün gazetesindeki “Gergedanlaşmak” adlı makalesinden yararlanılmıştır.