“İyiliğin sonunda nankörlük görme devrindeyiz.
Olsun, kötülük yapacak kadar vicdansızlaşmadım. 
Ama iyilik yapacak kadar salak değilim artık.”

Bir insan huysuzsa idare edin. 
Cahilse akıl verin.
Sinirliyse sabredin.
Nankörse yol verin gitsin! 

Çünkü huysuz bir insan düzelebilir. 
Cahil insan akıllanabilir. 
Sinirli insan sakinleşebilir. 
Ama nankör insan asla değişmez. 

Bu sözleri niye mi yazdım? 
Sizlere insanoğlunun ne kadar iyilik bilmez olduğunu hatırlatmak için yazdım.
Nan-Kör ne anlama geliyor diye araştırdım.
“Nan” Ekmek demektir. 
“Kör” ise gözleri görmeyen demektir. 
“Nankör” kendisine verilen ekmeğe kör bakan, o ekmeği görmeyen demektir.

Nankör insan kendisine yapılan iyiliklerin bilmez. Yapılan iyiliği önemsemez.
Şunu da unutma: İnsan, doğuştan hem iyiliğe hem de kötülüğe meyli olan bir varlıktır. Bununla birlikte insan kendisine yapılan iyilik, yardım ve nimetlerin farkına varma konusunda da zayıf bir varlıktır. Yapılan iyiliklere karşı da cevabı hazırdır.
Çok sıkıştırırsan “yapmasaydın be kardeşim” der. Herkesin işine yaradığın kadar iyisin bu hayatta! Tanrı kimseyi; yanlışı savunacak kadar cahil, doğruyu inkar edecek kadar da nankör yapmasın. Nankörler düne değil güne bakarlar ve onlar kimden menfaatleri varsa onun yüreğine doğru akarlar.