Hüzün
Elem
Endişe
Kayıp
Ölüm…
Yaz ayları!
Sen ne biçim bir yaz oldun böyle..
Bilmiyorum kabahatli sen misin
Yoksa mevsim mi?
Yoksa kim?
Ah! Temmuz ayı hiç de iyi gelmedin!..
Oysa tatil hayalleri, sıcağın rehaveti, okulların kapanması
Hep özlenen hep beklenen bu aylardı işte
Ama ne oldu? Yangınlar çıktı güzel ülkemin dört bir köşesinde
Yetkililerden o can yakan sözler; “şükür can kaybımız yok.”
Belli ki yanan, kavrulup kül olan orman ahalisini, o güzelim ağaçları can saymamışlar.
Sırtında minicik yavrusunu alevin kavurucu kollarından kurtarmak adına belki de dünyanın en yavaş ama en azimli adımlarıyla ilerleyen kablumbağalar, tüylerinin çoğu yanmış, yuvasını asla terk etmeyen anne kuşlar,
Bir çoğunun bu görüntülere gözleri de algıları da kapalı; yemek görüntüleri, plaj sefalarının keyifli görüntülerini paylaşma derdine düşmüşler orda burda.
Hep mi böyleydik yoksa, bilemedim. Bir kendinden başkasını düşünmeme, acımasızlık, vurdum duymazlık. Vicdan, merhamet kavramları raflarda, toz içinde. Varsa yoksa para pul, nam, şan, şöhret, kolay yollardan köşe dönmek. Bu uğurda yalan dolan, dolandırıcılık, hepsi de mübah.
Toplum çığrından çıkmış gibi. Bir tek gençler, onlar daha duyarlı, daha sevecen. Onca olanaksızlıklarına, hapislerde yatma pahasına vatan, millet meselelerine kafa yorma, uğraş verme, canların canlarına can olma derdinde.
İlerlemiş yaştakiler(!) çoğunluğu bir felaket, kendi keyiflerinin derdinde. Üstüne üstlük gençleri parça pinçik etme uğraşında... Çıldırmışız sanki! Ne yapıyoruz biz?
Kendi cinslerine karşı da öyle değil mi insanoğlu?
Önce öldürüp sonrasında kahraman ilan ettiği ne çok hemcinsi var.
Kent yaşamında kedi, köpek hayatlarını sürdüremez oldu, yaşam alanları sıfıra indirildi. Bu da yetmezmiş gibi, geçtiğimiz temmuz ayında çıkartılan şu malum soykırım yasası sonrası belediyelerin toplamaları, ormanlara sürgünleri, kara yüreklilerin canlara yaptığı zulümler.
Bu gidişle çok yakında, sadece soyları koruma altındaki canlıları değil, o çok bildik evcil hayvanlarımızı kedileri de köpekleri de müzelerde sergilenen cam fanuslarda görüp seveceğiz. Çünkü sayıları gittikçe azalmakta. Mavi gezegenin olmazsa olmazları hayvanlarımızı koruyamıyoruz, kıymetlerini, değerlerini bilemiyoruz ne yazık ki.
