Hanefi Demirkol 1984-88 yıllarında Eskişehir Valiliği yaptı.
O yıllarda şimdiki Eskişehirspor tesislerinin bulunduğu 17 dönümlük alan şehir çöplüğü olarak kullanılıyordu.
Eskişehirspor resmi sitesinde 2008 yılında yapıldığı belirtilse de Eskişehirspor kamp ve antrenman tesislerinin inşaatı 1987-88 yıllarına rastlıyor.
****
Çevreyolu üzerindeki çöplüğün spor tesisine dönüştürülmesinde açık cezaevindeki mahkumların çalıştırıldığını anımsıyorum.
Demirkol'un çabaları nedeni ile bu tesislereadın verilmiştir.
Eskişehirspor resmi sitesindeki Unakıtan dönemide yapılan yeni tesis binasının yapım tarihi olan 2008 tarihi Vali Hanefi Demirkol'un çabalarını takdir etme adına asıl tarihine çekilir.
Eskişehirspor kulübü Vali Demirkol(a en azından bunu borçlu.
****
Aynı dönemde Belediye Başkanı olan Sezai Aksoy'un da çabalarını unutmayalım.
Bir ucundan valilik, diğer ucundan belediye tutmuştu.
O tesisler kıza zamanda tamamlanarak açılışı yapıldı.
O güne kadar göçebe gibi gezen Eskişehirspor ilk kez yerleşik bir düzene kavuştu.
Kendi tesislerinde kamp yapıp, kendi tesislerinde antrenman yaptı.
O gün yapılan ve 20 yıl ev sahipliği yapan kamp tesisleri 20 yıl sonra yeni tesisler tamamlanınca alt yapı takımlarına devredildi.
*****
Bir önceki Eskişehirspor yönetimi 'yenisi yapacağız.' diyerek eskiyen altyapı tesisleri binasını yıktı.
Ancak; Yenisi yapılamadı.
Eskişehirspor son 10 yılda altyapıya daha fazla ilgi göstermesi gerektiğini en acı biçimde öğrendi.
Umarız; yeni alt yapı tesisleri kısa zamanda yapılır...


EN ACISI UNUTULMAK... 
Eskişehirspor 70'li yıllarda İstanbul basının gözdesi oldu.
Üç büyük kulüp diye tanımladıkları Beşiktaş, Fenerbahçe ve Galatasaray'ın dışında, yepyeni bir renkti.
Spor sayfalarında Eskişehirspor'a övgü dolu haberlerle yer verildi.
O kadar ki; bazen manşetler siyah kırmızılı takıma ayrıldı.
Eskişehirspor içeride ve Avrupa'daki başarıları ile bu övgüleri fazlasıyla hak etti.
****
Sadece takım değil, taraftar ve taraftar korosunun lideri Amigo Orhan da yer buldu gazetelerde...
Özellikle taraftar, tribün hareketleri ve özgün tezahüratlar dikkat çekiciydi. Diğer kulüpler bizi örnek aldı.
O yıllarda deplasman kültürü yoktu.
Eskişehirspor İstanbul deplasmanlarına toplu halde gitti.
Maç çıkışı gittikleri eğlence yerleri de ihya oldu.
Bir futbol turizmi başlamıştı.
****
Bugün geldiğimiz noktada önce; İstanbul basını unuttu bizi.
Haberlerimiz manetlerden indi, tek sütunlara düştü.
Biz küme düştükçe tamamen kaldırıldı.
Eskişehirliler olarak en acısı da bu galiba.
Unutulmak...