Manevi duygularımız yozlaştı.
Çağımız insanı sabırsız ve aceleci kişilerden oluştu.
Sabırsız ve saygısız insanlar oldukları için de
Daha kolay yalan söylediler.
Zaman döngüsü değişti.
Zamana ayak uydurmak zorlaştı.
Bildiğimiz ekonomi sistemi değişti.
Bildiğimiz hastalıklar gitti.
Adını bile söyleyemediğimiz hastalıklar çıktı.
En acısı da acıma duygumuzu yitirdik.
Komşusunun derdini dinleyen kaldı mı?
Komşuluklar bitti.
Onun yerini hiç de tanımadığımız.
Neredeyse bütünüyle yabancısı olduğumuz davranışlar boy gösterdi.
Ahlaksızlıklara duyarsız kaldık.
İki yüzlü insanlara inanır olduk.
Sonuç olarak insanların saygı duygusu köreldi.
Adi suçlar: Üç kağıtçılık, hırsızlık, yolsuzluk arttı..
Kadınlar sokak ortasında dövüldü. Öldürüldü..
Küçük çocuklara tecavüzler “Badeleme” oldu.
Fakirlik bu kadar artmışken.
İnternette, yediğini, içtiğini, yattığını kalktığını paylaşan insanlar türedi.
Eskiden: Günah, Ayıp derdik.
Çünkü utanma duygumuz vardı!
Ne zaman ki utanmayı unuttuk...
Dincilerle beraber olduk.
Darbecilerin suyunda yıkandık.
Haksız kazançlar elde ettik.
Yetimin, öksüzün parasına göz diktik!
Utanmadan bu gariban milletin parasına çöktük.
