Sevmek ve sevilmek mi istiyorsun? O zaman sabretmesini bileceksin, sevgi sabırdır.
Sevgi şefkatlidir. Sevgi övünmez. Sevgi çıkarcı değildir. Sevgi kolayca öfkelenmez.
Oysa ego istediğini almazsa öfkelenir. Acı çektiğinizde, aynı acıyı çeken tüm diğer
insanları düşünün ve onların bu acıdan kurtulması ve kendilerini iyi hissetmesini
yürekten isteyin. İşte o zaman amasız yamasız karşılıksız sevmesini öğrenmiş
olursunuz. Sevgide bahane aranmaz, arayacaksan onun adı sevgi olmaz.
Herşeyden önce insan olmak istiyorsan, insanlara saygılı ol. İşte o zaman sevginin
olduğunu, saygının olduğu yerde sevginin yeşerip büyüdüğünü görürsün. İnsanlara
önem ver. Yaşamına giren insanları keyiflendirmeye çalış. Sevginin mabedi kalptir,
onun da vicdanı olan insanda olduğunu göreceksin. İşte o vicdanı olan insanlarla
beraber olmaya çalış, şunu da öğren! Yattığın yer değil vicdan rahatsa, o zaman huzur
içinde yaşarsın.
Bu dünya ve üstünde yaşayan canlara faydalı olmak istiyorsan adil ol. Bu dünyaya
gelen her canın bir amacı bir misyonu vardır. Bu misyonsa o eksilen canın yerini
senin almandır. Sen diğer canlıların ihtiyaçlarını karşılarken bütünün hakkının da
korunmasına yardımcı olmalısın. Bu dünyaya gönderilişinizin, yaradılış amacınızın
bu olduğunu anlayın artık. Hiç bir varlık, haklı olsa dahi başkasını yargılayamaz.
Yargılarsa, yargılanır. Onun için adaletten yana olan insanlarla beraber olmaya çalış.
Dünyayı güzel görüyorsan o gördüğün güzellik aslında sensin; gördüğün senin var
edilişindeki güzelliktir. Herkeste var olan bu güzelliği korumak için birbirimize
destek olursak dünya o zaman yaşanmaya değer güzellikte olur. Şunu da unutmamak
gerekir: Güzeli güzel yapan tendeki güzelliği değildir. Çünkü o güzellik izafidir.
Sana, bana, ona göredir. Önemli olan özdeki cevherden yansıyan edep güzelliğidir.
Edep ise çirkini bile güzel yaparak sevmemize sebeptir.