Eskişehirspor sevgisi babadan oğula geçer.
Babaların çocuklarına aldığı en değerli hediyedir, Eskşehirspor forması.
Baba-oğul formalarını giyer birlikte maça giderler.
Eskişehirspor ve Eskişehir sevdası o tribünlerde aşılanır.
Galibiyetteki sevin ve mutluluk, yenilgilerde hüzne ve gözyaşına dönüşür.
Ama; bir kez bile pes etmezler.
Her hafta yenilseler de, bir hafta sonrasını iple çekerler.
Önemli olan yenmek-yenilmek değildir.
Aidiyet duygusudur.
Sevginin ve sevdanın devamlılığıdır.
****
Son haftalarda tribünlerde hüzün var sadece.
Düşmek kaçınılmaz bir son.
Ama; kimsenin vazgeçeceğini sanmıyorum.
Çünkü; bazıları anlamasa da bu sevgi öyle bir şey ki;
Bir kıvılcım ile bu şehir ayağa kalkabilir.
Güneş açabilir yeniden.
Yeter ki; vazgeçmeyelim.
Eskişehirspor sevgisinden taviz vermeyelim.
Bir gün gelir, yeniden ayağa kalkarız.
Pes etmeyelim...
****
Günün en önemli sorunu, futbolcularımızı o veya bu nedenle elimizde tutamamak.
Genç insanları kandırıp götürüyorlar.
Geçen bir iki sezondan biliyoruz.
Giden, kaybolup gidiyor.
Herkes bizim kadar sabırlı değil.
ESTÜ NE DİYOR?
Pek çok kişi; Hasan Polatkan Havalimanının Anadolu Üniversitesine ait olduğunu sanıyor.
Aslında bu havalimanı ESTÜ yani Eskişehir Teknik Üniversitesine ait.
Diğer havalimanlarının aksine, sivil havacılık eğitimi başta pek çok getirisi olan bir havalimanı.
****
Bu havalimanı ile ilgili kapatılsın, yolcuları başka bir havalimanına taşınsın şeklinde tasarruflar yapıldı.
Havalimanı ile ilgili ESTÜ'nün ne düşündüğünü ve fikrini soran olmadı.
ESTÜ'nün de konuşması gerekmez mi?
Yıllık 100 bin yolcu çabuk vazgeçilecek bir şey değil.
STK'lar bu kadar çaba harcarken, onların da sesinin çıkması gerektiğini düşünüyorum.
Hava taşımacılığı konusunda son durum belirsizliğini koruyor. Eskişehir'in 100 bin yolcusu ne oldu belli değil.
Bir şekilde arka kapıdan başka havaalanlarına mı taşındı?
Son durum ile ilgili bilgi alabilirsek iyi olacak...
