Nankör insan, kendisine yapılan iyilikleri bilmez.
Yapılan iyiliği de önemsemez. Çünkü işine gelmez.
Yapılan iyiliklere karşı da her zaman cevabı hazırdır:
“Yapmasaydın be kardeşim.”
İnsan, doğuştan hem iyiliğe hem de kötülüğe meyilli bir varlıktır.
Her insan kendi çıkarına bakar.
Kendisine yapılan iyilik, yardım ve nimetlerin farkına varır.
Varır ama hatırlama konusunda da zayıf bir varlıktır.
Çok sıkıştırırsan da “yapmasaydın” der.
Herkesin işine yaradığın kadar iyisin bu hayatta!
Tanrı kimseyi; yanlışı savunacak kadar cahil,
doğruyu inkâr edecek kadar da nankör yapmasın.
Nankörler düne değil, bugüne bakarlar.
Onlar kimden menfaatleri varsa onun yanında olurlar.
Bir insan huysuzsa, idare etmeye çalışın.
Cahilse, akıl verip doğru yolu gösterin.
Sinirliyse, sabredin.
Nankörse, yol verin gitsin!
Çünkü huysuz bir insan düzelebilir.
Cahil insan akıllanabilir.
Sinirli insan sakinleşebilir.
Ama nankör insan asla değişmez.
Ekmeğe kör bakan insandan da hayır gelmez.
