19 Temmuz’da Eskişehir sokaklarında “Sefalet ücretine teslim olmayacağız” diyenlerin sesi yankılandı. Emek ve Demokrasi Platformu’nun düzenlediği yürüyüşte, ekonomik çöküşe karşı yükselen tepkiyi bir pankart taşıyordu. Ancak o pankart, 70’li yaşlarında bir kadın tarafından yırtıldı.
O an sadece bir bez parçası değil, yoksulluğa karşı biriken öfke ve sabır da yırtıldı. Saldırıyı provoke eden şey belki de kortejde duyulan “AKP mezara” sloganıydı. Ama unutmamak gerekir: Bu yürüyüş, yoksulluğa karşıydı; bir partiye değil, bir düzene itirazdı.
Pankarta uzanan ellerin asıl hedefi, halkın susturulamayan sesi oldu. Ama o ses bir kez yükseldi mi, geri dönmez.
Çünkü sefalet kader değil, mücadele edilmesi gereken bir sonuçtur.
Ve bazen bir pankart, milyonların suskunluğundan daha gür konuşur.
