İnsan olabilmek!
İnsanız, hepimizin kendine göre bi dünya görüşü vardır. Bu görüşler siyaside olabilir.
Aynı fikirde olalım demiyorum. Önemli olan farklı fikirlerde olup birbirimize
hoşgörü ve saygıyla yaklaşabilir olalım. Ülkemizde bu kadar sorun varken, farklı
fikirlerde olsakta, yan yana durabilmeliyiz. Fikirler birbirleriyle çatışabilir, çatışan
insanlar değil, fikirler olsun. O fikirleri dile getiren insanlar, karşısındakinin
fikirlerine de saygı gösterebilsin.
Sen, ben devrini bitirelim, çünkü devir biz devridir. Biz olmadıkça çokluğa
ulaşamayız. Senin devrin, benim devrim bitti, devir “kovit dayanışma devri.”
Bütünleşme devri. Aynı dili konuşabiliriz, önemli olan aynı dili konuşmak yetmez,
önemli olan aynı duyguları paylaşabilmektir. Seninle aynı duyguları paylaşırsak birlik
ve beraberlikten söz edebiliriz. Sen de yoksa, bende olanın bir kısmını seninle
paylaşabilmeliyiz. Atalarımız ne demiş! “Biri yer, biri bakar! Kıyamet bundan çıkar.”
Ben insanım diyebilmemiz için paylaşımdan yana olmalıyız. İnsan olanın yaşamda
bir çizgisi olmalıdır. Çizgisi olan insan yalakalık yapmaz, her zaman doğrudan yana
olur. Karar verirlerken, karşısındaki kişinin ırkına, kişiliğine, giyimine, rütbesine göre
karar vermezler. Her zaman paylaşımdan yanadırlar. Onun için zor şeydir insan
olabilmek! İnsan olan karşısındaki insandan, dürüstlük, doğruluk görmek ister. İyilik
ve doğruluktan yana olmasını ister. İçtenlikli, güvenli, merhametli olduğunu
göstermesini ister, hoşgörü ister. Helede bu pandemide, paylaşmadan yana olmanızı
ister. Mutluluklar paylaştıkça çoğalır, acılar paylaştıkça azalır. Acıları paylaşarak
mutluluğa dönüştürelim.
