Kim ne derse desin, inanmayın...
50-60 yıl önce daha güzeldi hayat.
Emekli olanlar ikramiyesi ile en azından bir ev alabiliyordu.
Hatta evin bir odasını bakkal dükkanına çevirirler, toptancıdan aldıklarını satarak para kazanırlardı.
Emekli maaşları da fazlasıyla yeterdi.
Şimdi; emeklilik ikramiyesi (tazminatı) ile ev almak mümkün değil.
Yeterse borçlar kapatılıyor.
O gün yetiyordu, hatta tasarruf yapılıyordu ama bugün emekli maaşlarında durum daha da kötü.
Ay sonuna getirmek çok zor.
****
Emekli ülkenin zenginleşmesinden pay alırdı.
Ülke zenginleştikçe, emekli de refaha ulaşırdı.
Bir maaşla ev geçindirmek mümkündü.
En az haftada bir sinemaya, çay bahçesine gidilir, çoluk çocuk eğlenilirdi.
Şimdi; emekli masraf olacak diye kapıdan dışarı çıkmaya çekiniyor.
Hayat pahalılığı çok fazla.
Maaş zamları az.
Ortalık güllük gülüstanlık değil.
En kötüsü de yönetenlerin bu durumun farkında olmaması.
Farkında değilmiş gibi davranmaları.