Söylesem tesiri yok. Sussam gönül razı değil.
Sözünü söyleyen Fuzuli gibi susalım mı?
Ben size arkamdan konuşmayın demiyorum.
Konuşun. Konuşun. Ben üzülmem DE..
Beni asıl üzen şey, arkamdan konuşmanız değil!
Benimle karşılaşınca “canımlı, cicimli konuşacak kadar,
karaktersiz olmanız.
Sizlere kızmam!
Kendime kızdığım kadar.
Yorma kendini derim, kendime!
Memnun edemezsin bu insanları derim.
Sussam dilsiz dersiniz.
Konuşsam arsızdan sayarsınız.
Ama ben gene de konuşacağım.
Emekliler evlerinden çıkamıyor.
Çıksınlar efendim. Neden çıkmıyorlar?
Nedeni hayat pahalılığı varsıl. Sen anlamazsın açın halinden.
Ev de oturanlar da kendilerini dinliyor.
Her türlü hastalığı kendine yakıştırmaya başladılar.
Neresi ağrısa, en son teşhisi koyup ‘kanserim’ demeye başladılar.
Herkes sinir hastası olmuş, çoğu antidepresan kullanıyor.
Yoksul emekliler fırsat bulsalar konuşacak.
Söylenmeyecek sözleri söyleyecekler DE
Konuyu ülkenin ali çıkarlarına getiriveriyorlar.
Söylesem tesiri yok. Susayım diyorum.
Ona da gönlüm razı gelmiyor.
