Kendimizi merkez olarak kabul ettiğimiz bir dünya yaratırız.
Bu dünyada bizden başka değerli hiç kimse yoktur.
Çünkü yaşama başlarken “ben” diye başlarız.
Çoğunlukla ölünceye kadar da “ben” deriz.
Kim mi bu ben?
Bu ben benim.
Bu ben de sensin!
Şimdi size bir soru soracağım:
“Biz” diyerek egomuzu kırmaya var mısınız?
Haberin olsun! Kolay değil o egoizm denen duvarı yıkmak…
Çocukluğumuzla başlar bu “ben” demeler.
Gençliğimizde de bu benler devam eder.
Olgunluk dönemimizde bu “ben”i “biz” yapalım mı?
Kolay gibi görüyorsun ama…
“Biz” demek o kadar kolay değil!
Egon “biz” demeyi kabul etmez.
“Biz” demek, başkalarını da yaşamımıza dâhil etmektir.
“Biz” olmak, yaşamı yaşanılır kılmaktır.
“Biz” olmak, çokluğu ifade etmektir.
“Biz” olmak, bölüşerek çoğalmaktır.
“Biz” olmak, her şeyi paylaşmaktır.
“Biz” olmak, karşılıksız sevmektir.
Yaşama “ben”le başladık.
“Ben”i yıktık,
“Biz” olduk.
İnsan olduk……
