80 yıllardı. Milli Takım berbattı. İngiltere sekiz, Almanya beş gol atardı. 4-5 gol yerdik, 'Ezilmedik' diye sevinirdik. Bırakın gol atmayı, taç atışı attığımız zaman bile spiker 'Taç bizim, taç bizim' diye bağırırdı. Her maç sonunda taraftar cenaze marşı çalardı...
..............
Cumartesi günü Eskişehirspor'u izlerken bu anlar aklımıza geldi. Çünkü takım gol atamıyor. Atarsa bir dakika sonra yiyor. Bir türlü galip gelemiyoruz, her maçta yeniliyoruz. Ama Laval bir iki orta yapınca yada Engin top çevirince biraz seviniyoruz...
..............
Şehir kızgın, taraftar tepkili, insanlar ağlıyor... Yönetim ise 'Mücadelemiz sürecek' diyor. Evet yönetim gerçekten eşsiz bir mücadele örneği veriyor. Takımı düşürmek için...
.............
Büyükşehir Belediye Başkanı Yılmaz Büyükerşen şehrin ileri gelenlerini ve eski başkanlarını topladığında bu takıma talip olanlar vardı. O toplantıda Halil Ünal 'İstifa edin, biz bu takımı kurtaralım' diye bağırmıştı. İsmail Ilgaz adaylığını açıklamıştı. Milli Eğitim Bakanı Nabi Avcı'da kongre çağrısı yapmıştı. Ama Halil Ünal 'Artık ben yokum' diyormuş. İsmail Ilgaz ise çoktan vazgeçmiş... Nabi Hoca ise bu saatten sonra aday bile bulamaz.
.................
Yazık... Daha iki yıl öncesine kadar Avrupa'ya giden, İstanbul'un üç büyüklerini ezen, kupa maçlarında önüne geleni yenen takım gümbür gümbür düşüyor... Sorumlularını kutlamak lazım! Eskişehirspor'un 50 yıllık tarihine bu kara lekeyi yazdırdıkları için...