Beklemek lazım; gönlü hoş tutanı, gönülde yer bulanı, başka gönüllerde gözü
olmayanı...
İnsanlar yaşadıkları sürece hep bir şeyler beklemişlerdir. Bu bekleyiş; bazen bir iş,
bazen bir eş, bazen para, bazen sağlıktır. Bu bekleyişlerin içinde en zor olanı Korona
virüsten yoğun bakımda yatan hastaların, hastalıktan kurtulmak için beklediği
geçmeyen zamandır.
Yaşam beklemekten ibaret değil mi be kardeşim? Çocukken bir an önce büyümeyi
beklemedik mi? Oysa büyüyünce bizimle beraber dertlerin de büyüyeceğini
bilmediğimiz için büyümeyi bekledik. Üniversitede okuyanlar da o okuldan mezun
olmayı bekler. Sanki iş bulacaklarmış gibi! Hasta, şifasının doktorunun ellerinden
olacağını düşündüğü için onu bekler. Suçlu af bekler. Suçlunun, yasal haklarını
gaspettiği tarafsa o suçlunun ömrü hapiste geçsin ister. Sevgilisinden ayrı kalan ise
sevgilisine kavuşmayı bekler. Beklemek bir yerde umut etmek değil midir?
Beklemek, karar vermek için gereklidir. Karar vermeden önce “bekle, gör!” boşuna
söylenmiş bir söz değildir. Beklemek karar vermeden önce yapılacak en son hamledir.
İnsan yaşamı boyunca da karar vererek yaşamak zorundadır. Onun için de vereceği
her karar yaşamının akışını etkiler. Böyle olduğu için de biz insanlar; bir karar
vermeden önce oturup çok iyi düşünmeliyiz. Düşünmek bir yerde de beklemektir.
Beklemenin bir diğer adı ise sabretmektir. Sabırda, bekleme sanatıdır.