Epeydir, bir zamanların “büyük” televizyonlarında akşam haberlerini seyretmiyordum. Show, Kanal D, Star, ATV, ötekiler! Geçenlerde bir bakayım dedim. Fena çarptı! Aman Tanrım, o ne rezalet! Cinayet, işkence, dayak, zehirlenme, soygun, dolandırma, yangın, kaza, afet! Biri bitiyor, öteki başlıyor. Televizyon cihazlarından kan sızacak, zehirli duman çıkacak.
Bülten boyunca, daha çok, insanların diğer insanlara çektirdiği eziyetler anlatılıyor. Belli ki bu canlı türünün türdeşlerine yapabileceği kötülüklerin haddi hesabı yok!
Hem tüm bunları yapıyor, hem de oturup uzun uzun seyrediyorlar. Mazoşizm ile sadizm kol kola geziyor. Demek ki, bu çeşit haberciliğin müşterisi çok, reyting getiriyor, para kazandırıyor.
KÖTÜLÜK YAPMA KAPASİTESİ
Bu arada bu haberlerin seyredildiği evlerde yorumlar yapılıyordur: “Gördün mü adamın çocuğa yaptığını! Hayvan yapmaz bunu!”
Yapmaz. Hayvanların “kötülük” repertuarları dardır, beslenmek ve korunmakla sınırlıdır.
Buna karşılık, tarihten biliyoruz ki, insanın kötülük yapma kapasitesi gittikçe gelişmiştir. Her türlü habasetten sonra, kitlesel imha yöntem ve silahlarını keşfedip geliştirmekle taçlanmıştır.
Ve kötü insan artık tanrısallaşmıştır ! Bu gezegende kendi türünü toptan yok etme gücü yalnız ona aittir.
Nükleer savaş olasılığına bir zamanlar “dehşet” gibi sözcüklerle değiniliyor, ona göre davranılıyordu.
Artık öyle değil, bazıları depolardaki nükleer silahlardan dede yadigarı pompalı tüfekmiş gibi söz etmekte. Yarın öbür gün, birileri o kafayla kullanacaktır.
DİKKAT, PATLAR!
Çoğunluğun algılayabildiğine emin değilim. Türün varlığına son verme gücü! Bunun ne anlama geldiğini düşünebiliyor musunuz?
Şimdi de buna Yapay Zeka aracılığı ile insan soyunu kurutma senaryoları eklendi. Çok uzak olmayan bir gelecekte insana gezegenden el çektirme operasyonlarının mümkün olacağı belirtiliyor!
Türün yerküredeki 300 bin yıllık yaşamı tamamen bitebilir.
Homo sapiense güvenmiyorum. Kusurlu bir imalattır! Çıkar uğruna yapmayacağı şey yokmuş gibi geliyor bana. Bencil, kısa bellekli, tamahkar…
Çehov, bir tiyatro oyununda sahnede bir tüfek görünüyorsa oyun bitinceye kadar onun mutlaka patlaması gerektiğinden söz eder.
Günümüz insanlık dramında durum odur. Tüfekler duvara asılmıştır.
Sahiplerine de güvenilmez.
PROJEYE NE OLDU?
İnsanın yerküredeki misyonunun, içindeki hayvanı aşmak ve gittikçe daha insanlaştırmak olduğu söylenegelmişti. Hayvanlığı ne kadar geride bırakırsa, ondan ne kadar uzaklaşırsa, o kadar insan olacaktı.
Ama, gezegenin durumuna bakılacak olursa, insanlaşmak projesi yanlış yollara sapmışa benziyor.
Kötülük potansiyeli olarak zavallı hayvanlar insanların yanında melek kalıyor.
İnsan… Türdeşine her türlü kötülüğü yapıyor. Sonra televizyonun karşısına oturup onu keyifle seyrediyor.
Mutlu mu? Hayır. Belki de içindeki hayvanı özlüyor.
O, daha doğal, kanaatkâr ve dürüsttü. Ve dünya daha güvenilir bir yerdi!