“Az bilen çok, çok bilen az konuşur.
Az konuşan az, çok konuşan çok pişman olur.” — Konfüçyüs
Ne yolmuş be!
Devlet Demir Yolları. Kara Yolları.
Deniz Yolları. Hava Yolları.
Bizim bilmediğimiz daha ne yollar vardır bu dünyada!
Yol bu! Yolunu arayan bulur.
Yolumu bulayım derken yolsuz kalan da olur.
Gitmek isteyenlere yolları çoktur bu dünyanın!
Ne yollar vardır, gittikçe dikleşen!
Dikleştikçe çamurlaşan bu yollarda çok tökezleyenler olur.
Bu yolların düşenleri iflah olmaz; iflas eder.
Bu yollarda yalvarıp yakaranlar, ağlayıp gözyaşı dökenler.
Ne yapacağını bilemeyenler.
Çamura battıkça çırpınanların çok olur; dibe batanların sayısı fazladır.
Bu yollardan gidenlerin geri döndüğü pek görülmemiştir.
Yol bu! Gidilecek yolu bilirsen, bu yol seni muradına erdirir.
Ama muradına eremeyen ne şairler, ne oyuncular.
Ne şarkıcılar da bu yolun yolcusu olmuşlardır.
Sevip de kavuşamayanlar.
Dünyanın gamını, kederini sırtında taşıyan filozoflarla da karşılaşırsın bu yollarda.
Bir de bu yolun yolsuzları vardır.
Yani parasız olanları vardır.
Onlara yolsuz denir.
Onlara soracak olursan,
“Hırsız olacağıma yolsuz olurum” diyeceklerdir.