Sevgi öfkelenmez.
Sevgi şefkatlidir.
Sevgi övünmez.
Sevgi öfkelenmez.
Sevgi çıkarcı değildir.
Sevdiğinden maddi bir çıkar beklemez. Çıkar beklerse onun adı sevgi olmaz.
Oysa ego istediğini almazsa, çıkarlarını alamazsa öfkelenir. Size acı çektirmek için
elinden gelen her türlü kötülüğü yapar.
Sevgi size bu yapılan zulme bahane aramaz, arayacaksan onun adı sevgi olmaz.
Herşeyden önce insan olmak istiyorsak, insanlara saygılı olmamız gerekir. İşte o
zaman saygının olduğu yerde sevginin yeşerip büyüdüğünü görürüz.
Aramızda birbirimize önem verip de birbirimizi dinliyor muyuz? Neredeyse
karşımızdaki insanın konuşmasına fırsat tanımayız. Bu dünya ve üstünde yaşayan
canlara faydalı olmak istiyorsak iyi insan değil, adil olmalıyız.
Bu dünyaya gelen her canın bir amacı bir misyonu vardır. Bu misyonsa o eksilen
canın yerini senin almandır. Sen diğer canlıların ihtiyaçlarını karşılarken bütünün
hakkının da korunmasına yardımcı olmalısın. Bu dünyaya gönderilişinizin, yaradılış
amacınızın bu olduğunu anlayın artık. Hiç bir varlık, karşısındaki varlığın yerine
kendini koymadan; haklı olsa dahi başkasını yargılayamaz. Yargılarsa, yargılanır.
Onun için adaletten yana olan insanlarla beraber olmaya çalışın. Dünyayı güzel
görüyorsan o gördüğün güzellik aslında sensin; gördüğün senin var edilişindeki
güzelliktir. Şunu da unutmamak gerekir: Güzeli güzel yapan tendeki güzelliği
değildir. Çünkü o güzellik izafidir. Sana, bana, ona göredir. Önemli olan özdeki
cevherden yansıyan edep güzelliğidir. Edep ise çirkini bile güzel yaparak sevmemize
sebeptir.