Hani derler ya, bugünkü aklım olsaydı o günlerde yaptığım hataları yapmaz, o
günlerin keşkelerini yaşamazdım dediğimiz günler çok olmuştur. Ama hepimizin
hayatında farketmediği bi şey var. Eğer o günleri yaşamasaydık, o hatalarımızdan
oluşan yanlışlarımızı düzeltmek için bi çapa harcamasaydık bugünkü aklımız
olmazdı. Bu günkü aklımızı geçmişimizin deneyimlerine borçluyuz.
İnsan yaşadığı tecrübeleriyle hayatına yön veriyor. O günlerde yaşamak isteyipte
yaşayamadığınız günlere şimdi keşke yaşasaydım diyoruz. Önemli olan iyi veya kötü
ne yaşarsak yaşayalım, o yaşadıklarımıza sımsıkı tutunup bugünün kıymetini
bilmemiz gerekiyor. Ben, bu yaşadıklarımın, aslında bana hayatın gerçekliğini
anlatan en iyi öğretmenim olduğunu fark ettim. Yaşamım boyunca ne yaparsam
yapayım geçmişim benimleydi. O yaşamımdaki hataları ve keşkeleri kabul etmeyi
öğrendim. Geçmişim de yaşadıklarımın tutsakı olmadım. O geçmişin en iyi dostum
olduğunu öğrendim.
Kısacası, geçmiş de bendim, bugün de benim ve gelecekte de ben olacağım.
Herkesin farkına varması gereken tek şey bu aslında. Geçmişteki ve bugünümüzdeki
tercihlerimizin sonucu ne olursa olsun, bu sonuca biz yaşayacağız. Çünkü zaman
hiçbir zaman bizi değiştirmeyecek, sadece yaşadıklarımızı etkileyecek. Bizim
değişmemiz için kendimizin değişimi kabul etmesi gerekir. Geçmişle aramıza sınır
koymayı bilmeniz gerekiyor. Elbette geçmişteki güzel anılarımız bizi mutlu kılıyor,
ancak unutmayın ki insanın en mutlu olduğu zaman, yaşadığı andır. Onun için anı
yaşayalım. Geçmişe fazla takılıp kalmayacak, geçmişi fazla düşünmeyeceksin
arkadaşım. Mevlana: “Dün dünde kaldı cancağızım. Bugün yeni şeyler söylemek
lazım” diyerek bizleri bu güne çağırıyor.