Önce Elif sonra Ayda çıktı enkazın altından, nicelerini kurtaramadık ne İzmir’de ne Van’da ne de Gölcükte.
Sadece deprem mi peki son 7 yılda 419 çocuk işçi öldü, 1 yılda 21’i intihar olmak üzere şüpheli şekilde 1462 çocuk öldü.
Çocukların sadece hayatlarını değil bedenlerini de koruyamadık Türkiye’de 2019 yılında 49 bin 57 dava çocuk istismarı açıldı ve bunlar sadece adliyelere yansıyan, ortaya çıkan sayılar.
Yine Türkiyede 720.000 çocuk işçi var ve bunlar arasında önemli bir kesim ağır şartlarda kimyasallarla veya ağır yükler taşıyarak çalışıyorlar.
Çocukları sadece suçun mağduru olmaktan koruyamıyor değiliz, çocukları suçtan uzak da tutamıyoruz, Türkiye'de geçen yıl güvenlik birimlerine suça sürüklenme nedeniyle getirilen çocuk sayısı 511 bin 247'ye çıktı. Çocuklarımızla ilgili hangi tabloya baksak durumumuz kötü.
Elif ve Ayda’nın kurtarılması hepimizi hem duygulandırdı, hem sevindirdi. Sosyal medya hesapları paylaşımlarla doldu, ülkece hem ağladık hem alkışladık. Konu çocuklar olunca hepimizin gerçek hassasiyeti yukarıdaki sayılarla belli değil mi?
Depreme dönelim, depremin yaralarını hep beraber sarmalıyız elbette, peki depremin yaralarını sarmakla bitecek mi? Ardından depremde zarar gören herkesi bedel ödemesi gerekiyor. Siyasetçisinden, bürokratına, müteahhidinden ruhsat verenine, belediyesinden, yapı denetim firmasına kadar kimin kusuru var ise en ağır cezaları alacak mı? Almayacaklarsa, bu ülkenin vatandaşları olarak her birimiz bu süreçlerin takipçisi olmayacaksak, günlük siyaseti bırakıp, siyasilerden bizleri bu durumdan kurtarmalarını talep edemeyeceksek, çürük binalarda oturmaya, çalışmaya, enkaz altında kalmaya mahkûmuz demektir. Ayda ve Elif kurtuldu, ya sizin çocuklarınız? O kadar şanslı olabilecek mi?