— Aynaya bak!
— Bıktım sizin bu emrivaki sözlerinden. Baktım ne var.
— Aynaya baktın, ne gördün?
— Ne görmemi bekliyorsun?
— Sen söyleyeceksin.
— Ben aynaya baktığım zaman; aynada aç bir insan görüyorum. Sen, çaresizlik içinde pazarda pazarcıların çöpe attıklarını toplayan, yüzlerine covit-19 maskesi takan, çaresiz insanları gördün mü? Ben bu çaresizlikleri gördüm. Herkesin görmesini istiyorum.
İşverenlerin aynaya baktığında ne zaman benim sefaletimi görecek diye bekliyorum?
Hükümet aynaya baktığında, beni de insan olarak görmesini bekliyorum.
Çok şey mi bekliyorum?
Ben çalışmamın ve üretmemin karşılığında, karnı doyan bir insan olmak istiyorum.
Unutmayalım ki; bir ürünün mimari onu tasarlayan değildir.
Bir ürünün gerçek mimari onu ortaya çıkaran işçilerdir.
O zaman ülkemdeki tüm aynaya bakanların bunu görmesini istiyorum.
Çok şey mi istiyorum?
“Sen iyi isen herkes iyidir.” Felsefesi adaletin hüküm sürdüğü ülkelerde geçerlidir. Adaletle iyiliği karıştırmayalım.
İyilik subjektiftir, sana, bana, ona göre farklılıklar gösterir.
İnsan doğarken insan olarak doğar; sonra maddi çıkarları için insanlığını kaybeder. Önemli olan çevremizdeki insanlara da adaletli davranmaktır.
Yaşamımızı eşitlikler üzerine inşa edersek o zaman aynaya bakmaya gerek kalmaz. Birbirimize bakmamız yeterli olur.