Küçük Kız ile Annesi;
Pencereden bakarken...
 
****
 
-Anne Çaylaklar gelmiş,
uçuyorlardı...
-Tabi ki kızım, Bahar geldi...
-Ama anne burada çaylaklar çoook..
Gelmeselerdi de olurdu.
-Ama kızım, kuş çaylaklar, bunu 
nerden bilsinler!.
 
Sonra küçük kız zıplar 
 
-Anne Çakalar da uyanmış...
-Kızım çakallar uyumadıklar ki?
-Niye ki anne, uykumu tutmuyor?
-Yooo, kızım sonra çakallığı kim yapacak!
Merak etme anne, çakallar çoook!...
 
Sonra küçük kız hoplar 
 
-Anne tilkiler de uyanmış...
-Kızım uyumadılar ki, uyansınlar
-Ama uykusuz yaşanır mı anne?
-Ama sonra tilkiliği nasıl yapacak?
-Aman anne, tilkilik yapan çok,
Merak etme sen?
 
Sonra gözlerini irice açar 
 
-İyi ki insan olmuşum anne...
-Ama söz de olursan, yine nafile kızım
-Nasıl yani anne?
-Eğer sözde insan olursan,
"Bu da insan mı?" dedirtirsin kzım...
 
-Ama anne, özde olmak insanın elinde 
-Ama niye "Keşke..Keşke.." dedirtirler ki anne?
 
 
Annesi gülümser 
 
İşte kızım, özde ile söz de insan 
arasında koca bir "keşke" farkı.
Çünkü, özde insan keşkek yetirtir,
Söz de insan ise keşke!..
Yani arada ki fark "keşkek farkı" kızım...
 
 
Hoşçakalın...