-Aa, Tencere dibin çok kara?
-Ama, ben Tencere değil Kazanım
Dikkatli baksana?
-Kazansanda  dibin kapkara ama,
-Sen de Tenceresin ama,  seninde
 dibin kara?
-Ama Bana bakacağına, kendi dibine
 Baksana?
-Ama dip kara olursa, ha Tencere
 Ha Kazan düşünsene?
-Amaan, dibe kim bakıyor ki,
 Önemli olan dip değil üst..
-Ama, dibin karası üstte de yansır
 Unutma!.
….
DİĞERİ DUDAK BÜKER
-Boşveeer, bak ne derler: İnsandır,
Ne yapsa yeridir “ Ben de insan olduğuma göre… Tamam mı?
Arkadaşı  gülümser
 
-Tamam da ama bak ne de derler:
“İnsan var, insan var. Yani sözde insan var,
 Öz de insan var” derler.
Neymiş, insandan insana fark varmış..
Diğeri kaşlarını çatar
-Boşveeer, bak ne derler: “Kürke rağbet..”
 Yani sözüm, özümü yener.. tamam mı?
Arkadaşı sakince
-Tamam da, Ama ne de derler:
“Kürke bakma, kürkün içindeki ne bak derler.
Yani kürk giymekle, insanlık olmazmış..
Ne insanlar vardır, Aba giyer özü ile parıldar,
 
Ne insanlar da vardır, kürk giyer
özü paslıdır. Yani dışı değil içe bak..
Unutma!..
Diğeri şöyle bir bakar
-İki de bir bana unutma diyorsun.
Boşveeeer, aklım bana yeter, sen kendine bak!..
Arkadaşı gülümser
-Zaten insanlar, laf olsun torba dolsun
demese bir çıkar uğruna ne gerçekler
batar mı? Nice güzellikler söner mi?
Düşünsene?..Pardon yani!.
O düşünür mü bilinmez..
hoşçakalın