-Ya şimsi yoldaydın, ne oldu?
-Ne olacak taşa takılıp düştüm Aaaaayyy!
-Sen de önüne baksan ya, 
 Dikkat etsen ya?.
-Ama yol bu kim ister? 
  Bugün bana, yarın sana olabilir
-Ama ben çok dikkatliyimdir,
 Hiç düşmem, hiç takılmam
-Amaaan, önünde tokaç var dikkat!.
-Aaaayy tokaca takıldım, yere kapaklandım vaaaayy!
-Demek ki çok dikkat de yetmiyormuş yol da önemliymiş


VE EKLER
-Ne derler, başkasın akıl 
vermeden önce kendine akıl vermelisin.
Çünki akıl önce kendimize lazım.
Yani önemli ve gerekli. İnsanı insan
yapan akıldır.
            Diğerleri şaşkınca bakar
-Nasıl yani anlamadım ki?
          Arkadaşı gülümser
-Diyorum ki, önce sağduyulu ol ki, 
Karşıya akıl vermeye yüzün olsun,
Sözün olsun.
Bak  küçük bir örnek;
Çünki, küçüğü anlamayan büyüğü anlamaz.
Bak, eğer sen suya hemen dalarsan,
Başkası dalacağı an ona “Önce sen bildiğin suya gir,
Sonra bana karış“ Demez mi?
Ee, o kişi haklı değil mi?
Sonra, 
Sen elindeki bir sepet inciri berbat
Ederken, Sen başkasına elindeki üzüm
Sepet üzümleri“Üzümleri eziyor, harap ediyorsun’’
Derken, O demez mi “Sen sepetteki üzümlerine 
Bak ne hale gelmişler’’ demez mi?
Derse de haklı... Çünki bunu söylemen için 
Önce senin yüzün olmalı.
Ama yüzün yoksa, ne diyeyim!.
Anladın mı? Bilinmez...
Hoşçakalın