İnsanın neye karşı tepki göstereceğini bilemezsin. Ben de eskiden bana yanlış yapan insanlara küserdim, darılırdım, gücenirdim. Oysa ne kadar yanlış yaptığımı şimdi anlıyorum. Beni en fazla üzen şeyse sevdiğim insanın yanlış yada adaletsiz davranışı oldu. Belki onun haberi bile olmadı! Şimdi kimseye küsmüyorum artık, darılmıyor, gücenmiyorum. Eskiden gönül koyardım, şimdi gönül de koymuyor.
Zamanla öfkeme hakim olmayı öğrendim. Öğrendiğim için de yaşam bana her zaman gülümseyerek bakmaya başladı. Sizlerde öfkeliyken konuşmayın! Hele de bu mübarek ramazan ayında. Öfkeliyken konuşursan tamir ve telafi edilemeyecek yaralar açarsın. Bu dil var ya bu dil, öfkeliyken yaşamı yaşanmaz kılar. Onun için güçlü olun ki, dünyanın hiçbir şeyi huzurunuzu bozmasın. Dostlarınıza değerli oldukları hissettirin. Onlar için her şeyin en iyisini düşünün onlar bilmese de senin bilmen yeterli.
Eskiler ne demiş: Söz biliyorsan söyle ibret alsınlar. Yok, bilmiyorsan, sus da insan sansınlar. Ataların değişiyle: “Biliyorsan konuş alim sansınlar, bilmiyorsan sus arif sansınlar.” İnanmıyorsanız açın televizyonu siyasetçileri ya da o siyasi görüşü savunmaya çalışan insanların konuşmalarını izleyin. Halden hale geçişlerini, inanmadığı fikirleri sırf liderleri söylediği için o sözleri haklı çıkarmaya çalıştıklarını göreceksiniz. İnsan utanır diyorum. Onun bu çaresiz çırpınışlarına üzülüyorum. Değer mi bu dünyanın kazancına diyorum ama duyan mı var? Oysa insanın: “Allah’a kul olduk kalu belada, bu yolda verilmiş ikrarımız var. Üç günlük ömür için fani dünyada, kula kul olmamaya kararımız var” dememiz gerekir. Ama diyemezler.
